Gıda muhafazası, yerleşik yaşamdan bu yana en önemli insan ihtiyaçlarından biridir. İnsanlık tarihinin avcı-toplayıcı döneminde var olan besinler bozulmadan yenilebilirdi, ancak tarımsal üretim başladıktan sonra ürünlerin hasat dönemleri arasında depolanması gerekiyordu. Aynı şekilde et, balık ve süt ürünleri de belli bir süre saklanmalıdır.

Antik çağlarda deneme yanılma sonrasında gıdaları muhafaza etmek için mağarada saklama, asitleme, tütsüleme, gömme, buharda pişirme, kurutma ve konserve gibi yöntemler kullanılmıştır. Bu, yiyeceklerin yemeden önce bozulmamasını sağlar. Günümüzde bu ihtiyacı karşılamak için soğuk zincirler aranmaktadır.

Mikroorganizmalar, enzimler, sıcaklık ve ışık gıda bozulmalarının başlıca sebepleridir. Mikroplar, yiyecekler için doğru dinlenme koşullarını devraldıklarında, besinleri hızla tüketirler ve faydalı olması gereken yiyecekleri zararlı yiyeceklere dönüştürürler. Soğuk zincir, gıda bozulduğunda oluşabilecek kimyasal, biyolojik ve mikrobiyolojik etkileri engelleyen düzenli döngüdür. Kısaca üreticiden tüketicinin sofrasına giden yoldur. Gıda güvenliğinin de en önemli unsurlarından biridir. Gıda güvenliğini sağlamak için ürünlerin muhafazası, paketlenmesi, nakliyesi ve sunumu sırasında soğuk zincirin kesintiye uğramaması gerekmektedir.